Apelacja jest jedynie częściowo uzasadniona. Ma rację skarżąca kiedy zarzuca bezpodstawne niezaliczenie do długów spadkowych kosztów stypy i nagrobka na łączną kwotę 6.050 zł; nieuwzględnienie dokonanej na rzecz powoda w 1998 r. darowizny w kwocie 1.000 zł; przyjęcie, że doliczeniu do spadku i odliczeniu od zachowku podlega połowa wartości darowizn z powodu pozostawania przez spadkodawcę w związku małżeńskim w dacie dokonania darowizn (1986 - 1989), podczas gdy spadkodawca rozwiódł się w 1985 r., zatem w dacie dokonania darowizn nie pozostawał w związku małżeńskim. Trafny jest także zarzut zasądzenia odsetek od daty doręczenia odpisu pozwu, zamiast od daty wyrokowania oraz zakwestionowania przyjętej przez Sąd Okręgowy metody waloryzacji darowizn z lat 1986 - 1989.

kancelarie adwokackie opinie

Natomiast Sąd Apelacyjny podziela argumentację Sądu I instancji na brak możliwości zastosowania w przedmiotowej sprawie art. 5 KC. Jeżeli nie zachodzą przesłanki z przepisów art. 928 KC lub 1008 KC przyjmuje się, że żądanie zachowku nie jest sprzeczne z zasadami współżycia społecznego. Celem instytucji zachowku jest ochrona interesów majątkowych wymienionych w art. 991 § 1 KC najbliższych członków rodziny przez zapewnienie im, niezależnie od woli spadkodawcy, a nawet wbrew jego woli, roszczenia pieniężnego odpowiadającemu ułamkowi wartości udziału w spadku, który by im przypadał przy dziedziczeniu ustawowym. Zastosowanie art. 5 KC nie może udaremniać celów przepisu o zachowku.Dla uściślenia należałoby jedynie dodać, że w okresie, w którym miały miejsce zdarzenia opisane powyżej doszło do kilkakrotnych zmian w ustroju administracji publicznej. Tak więc do 26 maja 1990 roku można było mówić jedynie o Skarbie Państwa i czynnościach odpowiednich jego jednostek, a po tej dacie o kolejno funkcjonujących jednostkach samorządu terytorialnego. Uproszczeniem było zatem wskazanie na działania powoda w czasach, w których M. S. W. jako podmiot prawa jeszcze nie istniało. Z drugiej jednak strony sukcesja prawna powoda nie budzi najmniejszych wątpliwości, a zatem wskazane uproszczenia nie miały znaczenia dla rozstrzygnięcia sprawy. opinie o adwokatach z Łodzi



W ocenie Sądu Okręgowego pozwana Spółdzielnia była uprawniona do podjęcia zaskarżonej uchwały. Wprawdzie przepis art. 11 ust. 11pkt 2 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 roku o spółdzielniach mieszkaniowych, jak i § 79 ust. 1 pkt 2 Statutu pozwanej Spółdzielni mają charakter fakultatywny, jednak biorąc pod uwagę wysokość zadłużenia powódki oraz czas, przez jaki powódka nie uiszczała żadnych opłat na rzecz Spółdzielni z tytułu zajmowania lokalu mieszkalnego, trudno czynić stronie pozwanej zarzut nadużycia prawa. Strona pozwana przed podjęciem uchwały znała szczególnie trudną sytuację powódki i jej rodziny.

opinie o adwokatach i radcach prawnych

Na podstawie zgodnych twierdzeń stron Sąd Apelacyjny ustalił, że strona pozwana, na wezwanie powoda, dokonała zwrotu łącznie kwoty 438.000 zł Powód dokonał zaliczenia tej kwoty na należność główną za 2007 r. oraz na odsetki od tej należności na kwotę 59.883,57 zł Zassane jest zatem żądanie co do kwoty 379.770.98 zł nierozliczonej dotacji za 2008 r., oraz dochodzone obok tej kwoty odsetki za opóźnienie, w łącznej wysokości 468.998.34 zł.Na gruncie niniejszej sprawy nie doszło do naruszenia zasady z art. 5 KC. Powódka dochodzi swych praw, które nie stanowią nadużycia prawa. Należy bowiem podkreślić, iż na skutek darowizny nieruchomości dokonanej przez spadkobierczynię na rzecz pozwanej, H.P. mogła czuć się pokrzywdzona. Została bowiem na niedługo przed śmiercią swojej matki pozbawiona możliwości dziedziczenia wespół z siostrą przedmiotowej nieruchomości, która posiada wymierną wartość. Jeśli nawet przyjąć, że stosunki między powódką, a jej matką nie układały się tak dobrze jak między jej matką a pozwaną, to jednak brak jest okoliczności wskazujących, ażeby powódka dopuszczała się względem swojej matki czynów haniebnych, czy takich zachowań jak obrażania, nękania, dokuczania itd. opinie o lodzkich adwokatach